Piwo (nie)raz! :-)))

Czasami mój tzw. zdrowy rozsądek (w skrócie zd ;-)) postanawia wybrać się na samotny spacer, a puste miejsce po nim natychmiast zajmują pomysły, projekty i myśli, noszące do tej pory etykietkę "eee tam, bez sensu" albo "zrobię to później" albo "nie mam teraz forsy" ;-) Tak było i w tym wypadku. Ledwo zd zniknął, w głowie pojawił się szatański podszepcik, ze może by tak wyczyścić marne oszczędności na boku (naprawdę marne, hehe ;))) i spełnić mężowskie marzenie o rozkręceniu domowego browaru, zwłaszcza, że akurat zbliżała się pewna Ważna Data i okazja była, jak znalazł :-)Jak pomyślałam, tak zrobiłam, szybko, szybko, żeby zdążyć przed powrotem zd ;-) Udało się! Paczka przyszła co prawda z lekkim poślizgiem, ale czego tam nie było! Wielkie gary, całe kilogramy jakiejś paszy, termometry, drożdże, różnego rodzaju mikstury... Piwowar in spe był zachwycony i natychmiast domówił wielki gar do wekowania słoików, twierdząc, że ten będzie idealny w etapach wymagających podgrzewania i gotowania. Na ogół używa się trzydziestolitrowych garnków emaliowanych, ale takiego ciężaru nasza płyta indukcyjna mogłaby nie unieść, podobnie jak nasz budżet, bo okazuje się, że takie gary są bardzo drogie. Na szczęście garnek do wekowania sprawdził się bardzo dobrze, choć nie obyło się bez przygód. Otóż posiada on pewne zabezpieczenie, które nie pozwala na zagotowanie zawartości. To zabezpieczenie mozna łatwo usunąć, ale kiedy gar jest pusty, a nie wypełniony po brzegi lepką cieczą :-)) Tak zaczęło się przelewanie do mniejszych garnków, gotowanie partiami na indukcji, tu się wylewa, tam cieknie, achh, nie chcecie wiedzieć, jak wyglądała moja mikrokuchnia :-)) Po tej akcji wydawało nam się, ze nasza pierwsza warka będzie do niczego i z dużym niepokojem czekaliśmy na efekty. Na szczęście sprawdziło się chyba powiedzenie, ze najgorsze domowe piwo i tak jest lepsze od najlepszego kupnego ;-)))) Piwo było pyszne, a mój mąż został okrzyknięty (przez Specjalną Komisję Ekspertów ;-))  Rodzinnym Piwowarem :-)))

Etapów warzenia piwa jest kilka i w zalezności od rodzaju warki, róznią się one szczegółami. Część tych przygotowań mozna pominąć i skorzystać z wielu dostępnych brew-kitów czyli półproduktów, ale my postanowiliśmy zrobić wszystko sami, od początku do końca. W miarę naszych mozliwości, oczywiście, bo wiadomo, ze zboza i chmielu uprawiać nie będziemy (choć są i tacy! :-)). 
Pierwszym etapem jest zacieranie słodu. Główną rolę odgrywa tu temperatura, której co prawda musimy bardzo pilnować (na zdjęciu powyzej), ale nie jest to az tak trudne, jak mogłoby się wydawać. Skrobia rozkłada się na cukry, a stąd prosta droga do alkoholu ;-)) W powietrzu zaczyna unosić się słodki zapach, przypominający nieco piekący się chleb. Nasz synek ząda wtedy buły, bo robi się głodny :-)))) Nie ma obaw, mieszkanie nie zamienia się w zakłady Polmosu ;-))) Aromaty są naprawdę fajne :-) Próba jodowa powie nam czy zacieranie skończyło się powodzeniem, czy musimy dalej działać:

Jeśli okaze się, ze zacier jest gotowy, mozemy przystąpić do filtracji. Krótko mówiąc, oddzielamy płyn (zwany od tej pory brzeczką) od plew czyli młóta. Młóto mozna jeszcze wykorzystać przy pieczeniu chleba, czego nawet próbowałam (dwukrotnie!), ale jak do tej pory, bez powodzenia ;-) Straszne gnioty mi wyłaziły! Pyszne, ale jednak gnioty ;-))) Jakby się przyłozyć, to mozna by takim  bochenkiem zrobić komuś kuku :D
 Wracając do piwa, gotową brzeczkę chmielimy, chłodzimy (wanna zajęta na pół dnia, mówię Wam ;-)), karmimy drozdzami i odstawiamy do fermentacji: najpierw burzliwej, a następnie, nieobowiązkowo, cichej. A potem juz tylko rozlewanie do butelek (tu dziękujemy za dostarczenie szkła krewnym i znajomym ;-)), kapslowanie i leżakowanie, które średnio trwa jakieś 3 tygodnie, choć są i takie gatunki piw, które wymagają jedynie tygodnia. Doświadczenie ;-) nam jednak podpowiada, ze im dłuzej, tym lepiej :-) 
Wbrew temu, co moze wynikać z tej plątaniny zdań, którą Wam powyzej wyłożyłam, warzenie piwa nie jest ani bardzo skomplikowane, ani trudne. Kazdy gatunek ma swoje wymagania, zawarte w szczegółowych instrukcjach, które poprowadzą Was krok po kroku przez piwne czary-mary ;-) Naczelny Piwowar twierdzi, ze po pierwszym warzeniu juz dobrze wiedział co z czym się je i kolejne warki nie stanowiły większego problemu. Rzeczywiście, kuchnia tez wyglądała jakby lepiej ;-))) 

Jesli macie ochotę na domowe piwo, koniecznie wyślijcie swój zd na spacer i działajcie :-) Czasami warto nawarzyc sobie piwa i później je wypić ;-)

hik! :DDD